Het is gebruikelijk bij grote organisaties en overheden dat er een aparte UX research afdeling is, met UX researchers en (top als dit er ook is) een UX lab. Vaak doen de UX designers aanvragen voor een kwalitatief of kwantitatief UX onderzoek, dat door de UX researchers wordt voorbereid, ingepland, uitgevoerd en gerapporteerd. Met andere woorden: de disciplines zijn strikt gescheiden.
Ik schrijf dit stuk om te pleiten dat UX designers ook UX research vaardigheden moeten bezitten en deze actief moeten inzetten, omdat dit veel voordelen heeft.
Debat & Con’s
Vaak hoor je dat UX designers geen UX research zouden moeten doen en andersom. Wat je dan hoort is dat onderzoek doen iets wezenlijk anders is dan ontwerpen. En dat het creatieve van UX design concurreert met het analytische van UX research. Ook zouden UX designers hun eigen werk niet kunnen beoordelen, omdat ze het zelf hebben gemaakt en het dus niet objectief zijn.
In 7 argumenten wil ik een andere kant belichten: die van de UX designer als UX researcher. In veel omgevingen heb je hier ontzettend veel voordeel van. En als de UX designer de vaardigheden bezit om gedegen UX research te doen, is hij/zij dubbel zoveel waard. Waarom?
Argument 3: Flexibiliteit in kleinere omgevingen
In kleinere organisaties/teams, bv. startups of teams met relatief weinig budget, wordt vaak veel te weinig onderzoek gedaan. Terwijl het voor het succes van nieuwe producten/proposities essentieel is dat je precies de juiste dingen doet voor je eindgebruiker. Als UX designer kun je in zo’n omgeving je werk alleen goed doen als je onderzoeksvaardigheden meebrengt. En niet alleen dat, je moet ook het moment kunnen identificeren dat onderzoek nodig is. In een kleinere omgeving is het functioneren van individuen cruciaal voor het succes. In zo’n omgeving zijn UX research skills onbetaalbaar.
Argument 4: Bewijs aandragen
Als UX designer ben je verantwoordelijk voor het succes van de interface oplossing die je ontwerpt. Natuurlijk wil je dan ook bewijs aandragen voor de gekozen richting. En hoe kun je jouw oplossing anders onderbouwen dan door resultaten uit onderzoek? Dit betekent dat, als je als UX designer je stakeholder(s) moet overtuigen, je dit eigenlijk niet kan doen zonder onderzoeksresultaten te presenteren. Anders blijft de discussie subjectief. En goed UX design is nooit subjectief, gaat nooit over smaak of mening, maar over feiten. Dus moet je in staat zijn om als UX designer de juiste feiten te verzamelen, om je werk op te baseren, om je stakeholder(s) te overtuigen en op die manier steeds voort te bouwen op successen. Hierin werkt het ontzettend effectief als je zelfstandig kunt opereren.
Argument 5: Controle over rapportage
UX researchers maken eigenlijk altijd de rapportage van een onderzoek wat ze hebben uitgevoerd. Logisch. De UX designer krijgt dan de rapportage gepresenteerd van het onderzoek van zijn/haar werk. Terwijl de insteek van deze rapportage cruciaal is voor het maken van de volgende stap. De rapportage wordt ook gestuurd of gepresenteerd aan stakeholders, bv. een Product Owner, manager of eigenaar. En als UX designer wil je de perceptie van het onderzoek vaak zo goed en juist mogelijk bijsturen. Dat betekent dat je bepaalde zaken uit het onderzoek sterk wil belichten en/of op de juiste manier wil formuleren. De rapportage is nl. dé drager van het, voor UX zo belangrijke, bewijs en ondersteuner van de vervolgrichting. En dit luistert vaak heel nauw. Daarom werkt het ontzettend goed als je als UX designer controle kunt nemen over de rapportage en de manier van rapporteren. Ja, dit kun je samen doen met UX research en natuurlijk moet het objectief blijven, maar als UX designer ben je meer verbonden met het ontwerp wat wordt getest en weet je veel beter de nuances. Ook weet je als UX designer wat je bij de stakeholders wil bereiken en kun je de rapportage op die manier sterker inzetten. Dus: neem je controle over het onderzoek dan krijg je controle over de rapportage.